top of page

ԱՂՎԵՍՆ ՈՒ ՈՐՑԱԿԸ

Մին անքամ աղվեսը մին որցակ ճանգեց հու փախավ: Ով տեսավ` հարայ տվավ:- դ, հըսե´ք, հե~յ, աղվեսը մուքելենց որցակը տարավ:-Աղա´ աղվես, - ասավ որցակը, - տւ խի՞ չես ջուղաբ տալիս: Ասա` ախմախնի, ծեր ի՞նչ կոռծն ա:Աղվեսն ուզեց պերանը պց անի, որցակը տուս թռավ հո պու~կ...Վա~յ-վա~յ, - ասավ աղվեսը, - լվն էն էր, առանց հքւ մնի, քանց սըհենց, օրը ցիրեկով խախկ ու խայտառակ ինի:Հենց էտ սհաթին մինը դհրեն վրա պերավ հու աղվեսի երգեն հաքուն տակռիկիցը կտրավ:Լըղաճաք իլած աղվեսը ծըլկիլով ասավ. - Էս ինչ անհասկ ժողովուրթի ռաստ եկա, ես հնք արամ, ըստանք դիգնկ գիդցին:Աղվեսն ու որցակը, ծագման վայր՝ Սիսիանի շրջանի Ախլաթյան գյուղ, բանասաց՝ Սափունց Նիկո, բանահավաք՝ Միքայել Ավչյան, գրառման տարեթիվ՝ 1975, ՀԱԻԲԱ FFXII 8375-8377ՀԼԻՎԵՐԸՄին կընեգ աման օր մարթին նըհետ կըռեվ ա անում, ասում ա. - Քու հար քեթը կոխում ա աման տեղ, տեղի-անտեղի խոսում ա, ինձ կըզնըվցընում ա, յա տանան տուս քցի, յա տար քցի կյումը, յա թա չէ քեզ կնգոթուն չեմ ընելու, տյուս եմ կյալու, քյինական եմ իմ հարանց տոնը:Էս խեղճ մարթը գյուդում չի թա կլոխը վեր մըն քարին տա:Ուրուգյունը տղան հորը տանում ա քցում կյումը: Ասում ա ապեր սաս չանես, վեշ մըն պանում խառնվես վեչ, թա չէ քեզ տաղատ էլ էն տյուս քըցելու:Օրը մթնումա, ամմա էշը հանդան տոն չի կյամ: էս հարը տանջվում ա, օզում ա թա կանչի, վախում ա ուրան կյուման էլ տյուս անեն: Սկանում ա, վեր մըրթըկնեգ ասում են, խոսում, ծիծաղում: Էս հարը, ճարը կտրած, սկսում ա էշի մնան զռռալ: Տղան սկանում ա հոր զռռոցը, կլոխ ա ինգնում, վեր ուրանց էշը կորալ ա:Հալբաթ ըտրա մհարըն ասալ.- Վեր ջահիլնեն մեծին լսեն, վընդըրնին քարին նի չի կյալ:Հլիվերը, ծագման վայր՝ Գորիսի շրջանի Տեղ գյուղ, բանասաց՝ Սաղաթել Գալստյան, բանահավաք՝ Թամար Հայրապետյան, գրառման տարեթիվ՝ 2019, ՍԲԽ:

Մին անքամ աղվեսը մին որցակ ճանգեց հու փախավ: Ով տեսավ` հարայ տվավ:

- CդD, հըսե´ք, հե~յ, աղվեսը մուքելենց որցակը տարավ:

-Աղա´ աղվես, - ասավ որցակը, - տBւ խի՞ չես ջուղաբ տալիս: Ասա` ախմախնի, ծեր ի՞նչ կոռծն ա:

Աղվեսն ուզեց պերանը պDց անի, որցակը տուս թռավ հո պու~կ...

Վա~յ-վա~յ, - ասավ աղվեսը, - լDվն էն էր, առանց հBքBւ մնի, քանց սըհենց, օրը ցիրեկով խախկ ու խայտառակ ինի:

Հենց էտ սհաթին մինը դDհրեն վրա պերավ հու աղվեսի երգեն հաքուն տակռիկիցը կտրավ:

Լըղաճաք իլած աղվեսը ծըլկիլով ասավ. - Էս ինչ անհասկ ժողովուրթի ռաստ եկա, ես հDնDք արամ, ըստանք դիգDնDկ գիդDցին:

 

 

1975

Առակներ

Ասացող՝

Սափունց Նիկո

Գրառող՝

Միքայել Ավչյան

Վայր/ֆոնդ՝

Սիսիանի շրջանի Ախլաթյան գյուղ/ՀԱԻԲԱ FFXII 8375-8377

bottom of page