top of page

ԷՇԸ, ԶԱՄԲԻԿԸ ԵՎ ՋՈՐԻՆ

Աստված ստեղծեց բոլոր արարածներին, բացի ջորուց:

Էշն ու զամբիկը արածում էին կանաչ մարգերում: Երբ կշտացան, նստեցին հանգստանալու: Էշը զամբիկին գովեց, փաղաքշեց: Դա զամբիկին դուր եկավ, նա իրեն շոյված զգաց և նրանք մերձեցան: Զամբիկը հղիացավ և ժառանգ ունեցավ:

Ծնողները զարմացան, տեսնելով, որ նորածինը նման չէ ո′չ մորը, ո′չ էլ հորը:

Նրանք սկսեցին վիճել, մեղքը գցելով մեկը մյուսի վրա: Փաստորեն, նրանցից ոչ մեկը տեր չկանգնեց նորածինին:

Ջորին չնայած դեռ մանուկ, հասկացավ ծնողների միտքը և հեռացավ նրանցից:

Առակս վերաբերում է այն անխոհեմ մարդկանց, ովքեր ժառանգ են ունենում, բայց տեր չեն կանգնում:

 

2003

Առակներ

Ասացող՝

Նապոլեոն Մկրտչյան

Գրառող՝

Թամար Հայրապետյան

Վայր/ֆոնդ՝

Գորիս

bottom of page