top of page

ՄՐՋՅՈՒՆՆ ՈՒ ՃՊՈՒՌԸ

Ճամփեզրին, իրար հետևից երկար շղթա կազմած, իրենց տնակն էին շարժվում մի խումբ մրջյուններ, որոնց առաջնորդում էր գլխավոր մրջյունը:

Ճպուռը՝ տեսնելով նրանց ծաղրանքով հարցրեց.

-Ինչու՞ եք շղթայվել, չլինի՞ ձեր տերն է ստրկացրել:

-Ոչ ոք մեզ չի ստրկացրել, մենք կարգ ու կանոն հարգող ենք, որը ժառանգաբար փոխանցվել է մեր ապուպապերից: Չէ՞ որ վտանգի ժամին խուճապի չենք մատնվի: Իսկ դուք, որ կարգ ու կանոն չգիտեք, ինչպես պատահում, այնպես էլ շարժվում եք, մի օր փորձանքի կգաք:

Ճպուռը հռհռաց, թևին տվեց և թռավ:

Հաջորդ պահին ուժեղ քամի բարձրացավ և ճպուռը, մենակ լինելով՝ փրկվել չկարողացավ:

Քամին նրան տարավ, գլորեց խոր անդունդը:

Մեռնելուց առաջ երանի տվեց խելամիտ մրջյուններին, անիծելով ինքն իրեն. «Տեղն է ինձ, ցեղիս մեջ մի խելացի չգտնվեց, որ հանգիստ և անվտանգ ապրելու ձևը սովորեցներ»:

Առակս վերաբերում է թեթևամիտ և անհաշվենկատ մարդկանց, որոնք սեփական կյանքը թողնում են բնության քմահաճույքներին:

 

2010

Առակներ

Ասացող՝

Նապոլեոն Մկրտչյան

Գրառող՝

Թամար Հայրապետյան

Վայր/ֆոնդ՝

Գորիս

bottom of page