top of page
ՈՒՂՏՆ ՈՒ ՃԱՆԱՊԱՐՀՈՐԴԸ
Մի ուղտ դաշտում արածում էր կարճ խոտ, այնինչ նրանից քիչ հեռու փռված էր թարմ ու երկար խոտ:
Մի ճամպորդ տեսավ այս ու հարցրեց. - Այ ու´ղտ, էն կողմին երկար ու լավ խոտ կա, ինչո՞ւ էն թողած էտ կարճ ու կոխոտվածն էս արածում:
Ուղտը գլուխը բարձրացրեց և պատասխանեց. – Ո~վ մարդ, այժմ իմ վիզը սրան է հասնում, ես սա եմ արածում, երկարին դեռ չի հասնում, երբ որ հասնի, նա կարածեմ:
1937
Առակներ
Ասացող՝
Մուխան ամի
Գրառող՝
Սերո Խանզադյան
Վայր/ֆոնդ՝
Գորիս, ՀԱԻԲԱ FF II 4940-4941
bottom of page