top of page
ԱՌՎՈՒՅՏ
Մայրան Աստվածածինը մըն հետ ըղանձատ ա օտում: Քրիստոս ալ հալում հեն ա ընում խտտեն: Մարդ ալ, որ ըղանձատ օտե, կաթնը շատ կքղցրանա, Քրիստոս մտնում ա մորը գյուրգը ծեծ օտում, թա. «Նանե, էս հինչ ըս ըլալ կերած, որ կաթնդ էսչուքեն քաղցր ա»: Էն էլ օզում չի դյուզ ասե, թա. «Դե յանջա ըմ կերած»: Քրիստոս թա. «Դե որ ըտի ա` թող մըն տարե վարին, օխտը տարե հարին»: Մարը փշմանում ա, որ խաբալ ա, թա. յոնջա չիմ ըլալ կերած է, ըղանձատ ըմ ըլալ կերած: Թա` ալ ընցած ա, հինչ ասալ ըմ, ասալ ըմ: Ըտուր հետե ա, որ յոնջան մըն հետ որ վարում ըս, օխտը տարե հարվում ա:
1898
Ավանդազրույցներ
Ասացող՝
-
Գրառող՝
Արքայիկ
Վայր/ֆոնդ՝
Կապան
bottom of page