ՏԱՎԻԹ ԲԵԳԻՆ ՆԱՂԼԸ
Մեհտի Ղուլի խանը Զանգազուրումը նստած խանություն ընիլիս ա ւնւմ: Մըն օր Իրանին ղոլան մը մոլլա յա կյամ, թա` «Մեհտի Ղուլի խանն ապրած կենա, ինձ մըն իրավունք տո, քինամ սաղ Ղարաբաղին, մըն էլ Զանգազուրին շիներքումը մեչիտնի շինեմ, եղցեքն էլ քանդեմ»: Խանը համ իրավունք ա տամ, համ էլ մըն իրեք ղաչաղ, թա` քինա:
Մոլլան ւնգյում ա շեներքը, վեր ուրան ասածն անի, աման տեղ էլ ասում ա. «Քրիստոսն Աստված չի, Աստոծը Փեյղամբարն ա»:
Ղըփանին Տավիթ Բեգը էս պանս լըսում ա, շատ ա ըջըղվում, ւրան քըռասուն դալուներին միչին մըն Թւլի Արզուման ա ւնւմ:
Ասում ա. – Արզումա´ն, յեր կաց քինա էն մոլլին ճարի պեր իմ կոխկս:
Տավիթ Բեգն էլ ուրան սալդաթնին ա ւնւմ, Արզումանը մըն քանի հոքի նըհետը յեր ա օնում, քյունում: Ըստեղ-ընդեղ, ւստւրանա, ւնդւրանա հըրցընիլավ, Ղըփանան դիբա Բրգւշաթ քինացող մըն ճընհապա կա, էն ճընհըպին յիրան էլ մըն Ցեխի ծոր անումավ դիք կա, էս դիքումս Թւլի Արզումանը մոլլին ճարում ա, էն ղըզըղներին կուտորում ա, մուլլին պւրում Տավիթ Բեգին կոխկը:
Տավիթ Բեգը, վեր պանին տըղըկանում ա, ասում ա. – Ա´ մոլլա, ըշխարքումս քանի՞ աստոծ կա:
Մոլլան ասում ա. – Թաք մընը` Փեղամբարը:
Տավիթ Բեգը խանչալը տուս ա օնում, թա` սաստ կտրի´, անհավա´տ, թաշնա փորտ յեր կածեմ, ըշխարքումս Քրիստոսն ա աստոծ, Քրիստոսն ա աստոծ: Ենդան էլ հրամայում ա մոլլին, թա իրեք հետ կրկնի` Քրիստոսն ա աստոծ:
Մոլլին ճարը կտրում ա, իրեք հետ ւրւր յիրա ասում ա. - Քրիստոսն ա աստոծ, Քրիստոսն ա աստոծ, Քրիստոսն ա աստոծ:
Ենդան էլ Տավիթ Բեգն ասում ա. «Մըհեկա տենը թըհենց կասես», համ էլ հրամայում ա, մոլլին ունջակին մընը կըտրում են, մըն թղտի մեջ փըթաթում, ծեռքը տամ, թատե ինա´, էլ էս ղոլերիս յուրովաս վեչ:
Մոլլան կյամ ա Մեհտի Ղուլի խանին նաղլն աում, թա` սըհենց, սըհենց:
Մեհտի Ղուլի խանը հըրցընում ա, թա` յանի տու քու պիրանովդ ըսեցիր Քրիստոսն աստոծ ա՞:
Մոլլան ասում ա. – Հա´, Մեհտի Ղուլի խան, իրեք հետ ըսեցի:
Մեհտի Ղուլի խանն ասում ա. – Չոռ ու ցավ ըրիր, բա տու հո՞ւնց էտ պանըտ ըսեցիր:
Մոլլան ասում ա. – Խանին կյուլոխն ապրի, վեր տու Քրիստոսին, լըհա ուրան էլ` Տավիթ Բեգին էլ կասիս, վոր աստոծ ա:
1946
Ավանդազրույցներ
Ասացող՝
Քոլունց Հայրապետից
Գրառող՝
Սերո Խանզադյան
Վայր/ֆոնդ՝
Գորիսի շրջանի Տաթև գյուղ