top of page

ՊԸԼԸ ՊՈՒՂԻՆ

Մելիք Շահնազարին մի վատ տղա է լինում, ինչքան վանք, եկեղեցի են տալիս, որ գրել-կարդալ սովորի, չի լինում:Մելիքը դառնում է Պուղուն և ասում. - Ա´յ տղա, Պուղի´, որ էդքան խելոք ես, իմ տղին գիր ու կարդալ սովորեցրու:- Տեր Մելի´ք, լավն են ա քոլից արչ փռնես պիրես, վեր ես կարդալ սովորեցնեմ, քան քու տղին:- Եթե այդպես չարիր, քեզ կախել կտամ, - բարկանում է Մելիքը և հրամայում անտառից մի արջի քոթոթ բերեն:Մյուս օրը որսկանները քոթոթը գյուղ են բերում:- Դե´, Պուղի´, ահա քեզ արջի քոթոթ, եթե մինչև երեք օրը կարդալ չսովորեցրիր, քեզ կախաղան եմ հանեելու:Պուղին վերցնում է մի հին ավետարան և սկսում է իր «կրթությունը»: Ավետարանի ամեն երիսի մեջ մի չամիչ է դնում և դնում քոթոթի թաթերին, քոթոթը թերթերը հետ է տամ և չամիչն ուտում: Էսպես սովորեցնում է, մինչև որ արջն արդեն արագ սկսում է թերթել գիրքը: Մյուս օրը արջը հետևը քցած, շղթան ձեռքին Պուղին մտնում է Մելիքի ամարաթի բակը:- Հը՞, սովորեցրե՞լ ես. - բարկությամբ հարցնում է Մելիքը:- Հրամանքդ, տե´ր Մելիք, սովորեցրել եմ:- Դե գիրքը տո´ւր թող կարդա:Մեծ բազմություն էր հավաքված: Պուղին գիրքը դնում է արջի թաթերին: Արջը սկսում է գիրքը թերթել, որ չամիչն ուտի, այնինչ ոչ մի չամիչ չկար: Բարկությունից քոթոթը սկսում է մրթմրթալ և գիրքը թերթել: Ամբոխը ծիծաղից թուլանում է:Պըլը պուղին, գրառման վայր՝ Գորիսի շրջանի Քարաշեն գյուղ, բանասաց՝ Աշուղ Աթա, բանահավաք՝ Սերո Խանզադյան, ՀԱԻԲԱ FF II 5010-5013, գրառման թվական՝ 1939:

Մելիք Շահնազարին մի վատ տղա է լինում, ինչքան վանք, եկեղեցի են տալիս, որ գրել-կարդալ սովորի, չի լինում:

Մելիքը դառնում է Պուղուն և ասում. - Ա´յ տղա, Պուղի´, որ էդքան խելոք ես, իմ տղին գիր ու կարդալ սովորեցրու:

- Տեր Մելի´ք, լավն են ա քոլից արչ փռնես պիրես, վեր ես կարդալ սովորեցնեմ, քան քու տղին:

- Եթե այդպես չարիր, քեզ կախել կտամ, - բարկանում է Մելիքը և հրամայում անտառից մի արջի քոթոթ բերեն:

Մյուս օրը որսկանները քոթոթը գյուղ են բերում:

- Դե´, Պուղի´, ահա քեզ արջի քոթոթ, եթե մինչև երեք օրը կարդալ չսովորեցրիր, քեզ կախաղան եմ հանեելու:

Պուղին վերցնում է մի հին ավետարան և սկսում է իր «կրթությունը»: Ավետարանի ամեն երիսի մեջ մի չամիչ է դնում և դնում քոթոթի թաթերին, քոթոթը թերթերը հետ է տամ և չամիչն ուտում: Էսպես սովորեցնում է, մինչև որ արջն արդեն արագ սկսում է թերթել գիրքը: Մյուս օրը արջը հետևը քցած, շղթան ձեռքին Պուղին մտնում է Մելիքի ամարաթի բակը:

- Հը՞, սովորեցրե՞լ ես. - բարկությամբ հարցնում է Մելիքը:

- Հրամանքդ, տե´ր Մելիք, սովորեցրել եմ:

- Դե գիրքը տո´ւր թող կարդա:

Մեծ բազմություն էր հավաքված: Պուղին գիրքը դնում է արջի թաթերին: Արջը սկսում է գիրքը թերթել, որ չամիչն ուտի, այնինչ ոչ մի չամիչ չկար: Բարկությունից քոթոթը սկսում է մրթմրթալ և գիրքը թերթել: Ամբոխը ծիծաղից թուլանում է:

 

1939

Զվարճապատումներ

Ասացող՝

Աշուղ Աթա

Գրառող՝

Սերո Խանզադյան

Վայր/ֆոնդ՝

Գորիսի շրջանի Քարաշեն գյուղ/ ՀԱԻԲԱ FF II 5010-5013

bottom of page