ՔԱՌԱՍՈՒՆ ԸՍԿԵՍՈՒՐ
Մին հետի Մելիք Ջհանգիրը կանչիլ ա տվալ BւրDն մհալան քռասուն հրթնտեր պառավ կնեկ, ղունուղատանը ջDրգին նստցնիլ ա տվալ, ասալ թող զրաց անեն մինչև լոխունքը կը հվաքվեն:Հենց վեր խDբDրը տարան թա քռասուն կնանիքը եկալ են, հեն են` ծլըպատակ նստոտած, Մելիք ՋհDնգիրը էն ղալին բեղերը հլBւրիլDվ նի մտավ ղունաղատոն, լոխճին պարի օր ասեց, համել աշկին տակավը մուշտարու աշկավ լոխճին տնդըղեց:Քռասուն կնանիքը մին-մինի ենդա, Աստըծու պարին, Աստըծու պարին ըսեցին:Մելիքը հրցրուց. - ՏBւք գյուդBւմ ե՞ք, թD ծեզ հինչի հետի եմ կանչալ:Ընդրանք էլ թD. - Շտեղա՞ն ենք գյBւդում, տու կանչալ ես Աղա Մելիք, մենք էլ եկալ ենք:- Դե վեր գյուդում չեք ես ասեմ, ես կանչալ եմ էն կնանուցը, որոնք BւրDնց հրթներին նհետ սերավ են, ջան են ասում, ջան լսում, BւրBւր ըրևավ BւրթBւմ օտում, հու վեր ծզանա BւրDն հարթնին նհետ բարիշ չի, սաղ օրը կռեվ են անում BւրBւր մես օտում, յա էլ խռով են BւրBւր անա, թող երկենան քընան BւրDնց տները:Մելիքին էս խոսկին յրDն, էտ կնանիքը մին-մինի ենդա, տղրներան եր կցան, տBւս տDռDն քյնDցին, մնաց մինDկ մին պառավ կնեկ, BւրDն տեղը նստած:Մելիքը տեսավ վեր քռասուն կնանոցան մինը նա մնացալ, մուտացավ ընդրան, հրցրրաց.
- Շարմաղ աքե՞ր, մին ասի տեսնամ, էտ քու հարթնը հիշքան լDվըն D, վեր ընդրա նհետ սերավ ես կենում, ղլմըղալ չեք անում, BւրBւր մես չեք օտում:- Աղա Մելիք, էտ հուվա՞ ասալ քեզ, վեր ես հարթնիս նհետ սերավ եմ, ես քե մատաղ, բոյիտ ղուրբան, մին ասի տեսնամ, կեծակը ընդրա ջիգյDրDն կենա, գյBւլլDխորավ ինի, յա էլ աշկերը եր տDռնD, վենդին տակը տառնա, քուռանա տափերը տփտըփիլDվ ման կյD, ես տեսնամ, Աստուծ ընդրան քոս տա, ղենգեր չի տա, վեր ջանը քորի, ընդրա գյDըդDնը կոտրի, ումբուրը թաղեմ, խռըզնըհատ ինի, բա ես ընդրա նհետ սերավ ե՞մ, վեր ասում ես, տվալ ա օմբաս կոտրալ կարում չեմ թD տեղաս տBւրBւր կյDմ, թDչնD լոխճան կանուխ ես կը քյնի ըստեղան, բա ես հարթնիս նհետ սերավ ե՞մ, վեչ ինի ընդըհենց հարթնը:Մելիք ՋհDնգիրը էս վեր լսեց, ծափ տվավ, էրկու գյDդD կանչեց թափշուր ըրավ, վեր Շարմաղ աքուրը կռնըտկերան փռնեն տանեն BւրDնց տոն:Ըթըհենց էլ ըրին:Քառասուն ըսկեսուր, ծագման վայր՝ բանասաց՝ , բանահավաք՝ , գրառման ամսաթիվ՝ , :
Մին հետի Մելիք Ջհանգիրը կանչիլ ա տվալ BւրDն մհալան քռասուն հրթնտեր պառավ կնեկ, ղունուղատանը ջDրգին նստցնիլ ա տվալ, ասալ թող զրաց անեն մինչև լոխունքը կը հվաքվեն:
Հենց վեր խDբDրը տարան թա քռասուն կնանիքը եկալ են, հեն են` ծլըպատակ նստոտած, Մելիք ՋհDնգիրը էն ղալին բեղերը հլBւրիլDվ նի մտավ ղունաղատոն, լոխճին պարի օր ասեց, համել աշկին տակավը մուշտարու աշկավ լոխճին տնդըղեց:
Քռասուն կնանիքը մին-մինի ենդա, Աստըծու պարին, Աստըծու պարին ըսեցին:
Մելիքը հրցրուց. - ՏBւք գյուդBւմ ե՞ք, թD ծեզ հինչի հետի եմ կանչալ:
Ընդրանք էլ թD. - Շտեղա՞ն ենք գյBւդում, տու կանչալ ես Աղա Մելիք, մենք էլ եկալ ենք:
- Դե վեր գյուդում չեք ես ասեմ, ես կանչալ եմ էն կնանուցը, որոնք BւրDնց հրթներին նհետ սերավ են, ջան են ասում, ջան լսում, BւրBւր ըրևավ BւրթBւմ օտում, հու վեր ծզանա BւրDն հարթնին նհետ բարիշ չի, սաղ օրը կռեվ են անում BւրBւր մես օտում, յա էլ խռով են BւրBւր անա, թող երկենան քընան BւրDնց տները:
Մելիքին էս խոսկին յրDն, էտ կնանիքը մին-մինի ենդա, տղրներան եր կցան, տBւս տDռDն քյնDցին, մնաց մինDկ մին պառավ կնեկ, BւրDն տեղը նստած:
Մելիքը տեսավ վեր քռասուն կնանոցան մինը նա մնացալ, մուտացավ ընդրան, հրցրրաց.
- Շարմաղ աքե՞ր, մին ասի տեսնամ, էտ քու հարթնը հիշքան լDվըն D, վեր ընդրա նհետ սերավ ես կենում, ղլմըղալ չեք անում, BւրBւր մես չեք օտում:
- Աղա Մելիք, էտ հուվա՞ ասալ քեզ, վեր ես հարթնիս նհետ սերավ եմ, ես քե մատաղ, բոյիտ ղուրբան, մին ասի տեսնամ, կեծակը ընդրա ջիգյDրDն կենա, գյBւլլDխորավ ինի, յա էլ աշկերը եր տDռնD, վենդին տակը տառնա, քուռանա տափերը տփտըփիլDվ ման կյD, ես տեսնամ, Աստուծ ընդրան քոս տա, ղենգեր չի տա, վեր ջանը քորի, ընդրա գյDըդDնը կոտրի, ումբուրը թաղեմ, խռըզնըհատ ինի, բա ես ընդրա նհետ սերավ ե՞մ, վեր ասում ես, տվալ ա օմբաս կոտրալ կարում չեմ թD տեղաս տBւրBւր կյDմ, թDչնD լոխճան կանուխ ես կը քյնի ըստեղան, բա ես հարթնիս նհետ սերավ ե՞մ, վեչ ինի ընդըհենց հարթնը:
Մելիք ՋհDնգիրը էս վեր լսեց, ծափ տվավ, էրկու գյDդD կանչեց թափշուր ըրավ, վեր Շարմաղ աքուրը կռնըտկերան փռնեն տանեն BւրDնց տոն:
Ըթըհենց էլ ըրին:
1970
Զրույցներ
Ասացող՝
Գրիգոր Ավետյան
Գրառող՝
Մուշեղ Գևորգյան
Վայր/ֆոնդ՝
Գորիս, ՀԱԻԲԱ FFV 6959-6963