top of page

Երկնքի կանչը

 

 

Մի գեղեցիկ պարզ գիշեր էր,

Երկինքը լի աստղերով

Եվ լուսինը մեղմ փայլում էր

Կաթնանման յուր լույսով:

 

Նա նայում էր լռիկ-մնջիկ,

Իբրև մի կույս դեպի Վան,

Նրա աչքին երևում էր

Բյուր ցավալի տեսարան:

 

Նա տեսնում էր անթիվ թուրքեր

Բռնած սուր, թուր, հրացան,

Կոտորում են, կողոպտում են,

Ավերում են Հայաստան:

 

Եվ կարծես թե երկնքիցը

Ասում էր այդ լուռ վկան,

Վրա հասիր հայ ազգասեր,

Ձեռքից գնաց Հայաստան:

2023

Քնարական բանահյուսություն

Ասացող՝

Խուրշուդ Բաղդասարյան

Գրառող՝

Սամվել Բաղդասարյան

Վայր/ֆոնդ՝

Ներքին Հանդ

bottom of page