ԺՈՂՈՎՐԴԱԿԱՆ ԵՐԳԵՐ (2)
Կտրավս քյոչ ա քինում,
Քյոչ քյոչի մեջ ա քինում,
Հըրենակ էն քըվորը`
Օխտն ախպոր մեջ ա քինում:
***
Սարերին թոխպը պըտի,
Որերին կոխպը պըտի,
Կիր կիրող, ղալամ ածող,
Ծնկանտ թոխտը պտի:
***
Թամքը թամքին վրա,
Յուղունիկը վանքին վրա,
Իմ ախպոր ըշտե տեսար
Թագավորին թախտին վրա:
***
Ես էն յարին յար պիտի,
Կոտկումը խիար պիտի,
Էն յարի շոքած տեղը`
Մին չինարի ծառ պիտի:
***
Աղչի քնանք մեր բաղը,
Պոկենք շամամի թաղը,
Քու էրեսիտ վարաղը
Հանել ա սրտիս դաղը:
***
Ոչխարն էլավ էն դյուզը,
Եր ելավ ոննի թոզը,
Յա´ր, քու քթակտ վերկալ,
Թափ տամ քյանքյուլիտ թոզը:
***
Մթնալ ա մթնաճանանչ,
Զևինջի քոլը կանաչ,
Հրես եկը իմ յարը,
Բեղերը առնակալած:
***
Ծուն դինեմ վիրան, խաշեմ,
Նիհ իլեմ, կտորը եշեմ:
Տեսնամ` յարս գալի՞ս ա,
Կռանամ չաքմեքը քաշեմ:
***
Այ հավան եմ, հավան եմ,
Մեծ կարպետին խավան եմ,
Էլ գիտա, ալամ գիտա,
Ես էն յարին հավան եմ:
***
Աղջի´կ, աղջի´կ, համ օնիս, Չորս ավանի ծամ օնիս,
Քո հեր, քո մեր շատ ապրի,
Ինձ գալի դու կամ օնիս:
***
Ա~յ, յար պտի, յար պտի,
Սարին վրա որթ պտի,
Իմ յարին բերանըմը
Մին կոտոր շաքար պտի:
***
Խնձոր օնիմ կծած ա,
Մաջը օսկով լցած ա,
Ախպերս օզեց տվի ոչ,
Ազիզ յարիս պաղշած ա:
***
Տանս տակին կա նռնի,
Պյարց պերաք յարս կռնի,
Ես-տյու մին պյաղում պտինք,
Ես չինար իմ, տյու` նռնի:
***
Աղջի´, անըմըտ Խանի,
Լեչակտ քամին տանի,
Ես-տյու մին պաղում պտինք,
Իմ հեր, քու հեր` խնամի:
***
Քնացել ես օրավ եկ,
Յաղլաղտ խիարավ եկ.
Մեր տյուռնը ղալմաղալ ա,
Շոռ տո´, աղբըրավ եկ:
***
Ախպեր հանաքիտ ղուրբան,
Ճուխտ-ճուխտ դանակիտ ղուրբան,
Փափախտ յան ես տիրալ,
Արած դիվանիտ ղուրբան:
***
Վարթավորը գալիս ա,
Ծաղիկս հնձելիս ա,
Վարթևորա սու աղջիկ,
Սյաստ ծլվլալիս ա:
***
Աղչի´, աղչի´, դետ քնա,
Առաջքավտ ետ քնա.
Խուռահատին քամին փչի,
Գյուլգազ շալտ ետ քնա:
***
Յարս նստած է գերանին
Հարչու շվին բերանին,
Օսկի ղայթան եմ գործում,
Դնեմ ջիբին բերանին:
***
Հաց կը թխեմ կյարի ա,
Յարս ալ սափարի ա,
Սափար քինալիտ մատաղ,
Խոսքերըտ շաքարի ա:
***
Իրիկունս մթին ա,
Տավարը չոր թրքին ա,
Հրես եկն էն յարը,
Ձեռքը պյուլյուր մրքին ա:
***
Ճաղացիս տյուռնը տաշած,
Յաղլըխիս յոլը քաշած,
Կեռ-կեռ ունքերիտ մատաղ,
Ղասիտ ղլամավ քաշած:
***
Սարին էն ղոլը ձյուն է,
Էս ղոլս հավքի բուն է,
Հրես եկն իմ յարը,
Շելակը թավ-թավ հյուն է:
***
Հովտը սարին նման ա,
Տեսնանք` իմ յարը տա՞նն ա,
Իմ յարին մի քյանքյուլ ունի`
Ոսկի թելին նման ա:
***
Ախպե´ր, անումդ Ուռուշան,
Սեպտակ կոլիտ թոխ նշան,
Յաղլատ ղարկի անեմ,
Պահեմ քո յարիտ նշան:
***
Թոռ կըգա արև կանի,
Նիշանպահ տերև կանի,
Քուրն ախպորը մատաղ,
Շըղաթաթախ վար կանի:
1898
Քնարական բանահյուսություն
Ասացող՝
անհայտ
Գրառող՝
Երվանդ Լալայան
Վայր/ֆոնդ՝
Թիֆլիս/ Ազգագրական հանդես, Գիրք Գ, № 1, էջ 261-270